Renkler yelpazesinde ana renklerden biridir mavi. Mavisi tükenen ressamın işi zordur bu yüzden.
Neden ‘Mavi’ diye düşünüyordum bugün. Türkiye şartlarında büyüyen bir kız çocuğu niye kendini bildi bileli mavi renk hastasıdır? Kız çocuğu dediğin pembe sever, mor sever.. Ne bileyim kırmızı sever.(Bu bir toplum algısıdır. Ben renklerde cinsiyet ayrımına karşıyım.) Ben gittim ”erkek rengi” diye kabul görmüş bir renge vuruldum. He bir tek ben değilim tabi. Mavi’ye tutkuyla bağlı olup onun için şiirler, yazılar yazanlar var…
Mesela;
“Mavi Huydur Bende….
Hayat hiç mavi yerinden vurmadı..çünkü ben maviyi beyazı koruyan masumiyet olarak tanırım,karanlığı görünür kılan bir renktir mavi,öyle bilirim..sürükleyendir,bitmeyendir… mavi olarak anlatmalıyım herşeyi…
kaldırın başınızı gökyüzüne,görmek istediğinizi değil gördüğünüzü söyleyin bana! yaşamın ta kendisidir mavi..belkide sadece bu yüzden ölmeye değil..yaşamaya mahkum
edilmiştir..
maviyi soruyordun, gözlerimden yüzüme yayılan maviyi mi
bir renk değildir mavi huydur bende
ve benim yetinmezliğimdir
ve herkesin yetinmezliğidir belki
denecektir ki bir süre
ve denenecektir
bir akşamüstünü düşünmek bir akşamüstünü düşünmekten başka nedir ki
gönül gözü görendedir, derinler mavidir…” der Edip Cansever ve ne güzel der… Mavi huydur bende..
Sonra Ahmed Arif devam eder yine Mavi’ye övgüler dizerek:
Maviye
Maviye çalar gözlerin,
Yangın mavisine
Rüzgarda asi,
Körsem,
Senden gayrısına yoksam,
Bozuksam,
Can benim, düş benim,
Ellere nesi?
Hadi gel,
Ay karanlık…
Bitti sanmayın sakın… Ataol Behramoğlu’da Mavi’ye kayıtsız kalamaz ve derki…
O sabah yine maviydi gökyüzü
Başladı az sonra kuşların türküsü
Sabah rüzgarı ne bilsin ölümü
Esti durdu kırlarda keyfince
BİR MAVİ ÇİÇEK KALMIŞTI SADECE
AMA YOKTU KOKLAYACAK KİMSE
Liste biraz daha devam eder ama ben son olarak birde Adnan Yücel’e kulak verelim istiyorum…
İnsanlar kaybedilirken ey çocuk
İnsanlık adına
Nasıl başlar bu yeşil ve mavi yolculuk
Hangi gemi kalkar bu ülke limanlarından
Hangi mavilikler karşılar seni
Kıyılar zincir olmuş bileklerde
Dalgalar yargısız infaz
Al kalemi eline ey çocuk
Yeşilin ve mavinin şiirini yeniden yaz…
Şimdi kendime bakıyorumda, renkleri düşününce mavi hep baskın gelmiş. Gülün mavisini, kotun grisini siyahını değilde mavisini, kolumdaki saatin mavi renk olanını, kullandığım arabanın mavi rengini yani donatabileceğim neler varsa etrafımı hep mavi ile donatmışım.
Gün batımı en güzel maviye boyanan canım deniz ile birleşince gönlümde sefa bulur. Sıkılıp daraldığım anlarda kafamı kaldırır masmavi gökyüzüne bakıp bir oh çekerim. Doğada canlılarda göremediğimiz mavi belkide bu yüzden çekici geliyordur bilemiyorum.
Sitemde slogan olarak da kullandığım ve yazıma da onunla başladığım cümlede de dediği gibi ”Renkler yelpazesinde ana renklerden biridir mavi. Mavisi tükenen ressamın işi zordur bu yüzden.”
Bir resme baktığımda orada deniz varsa huzur bulurum. Yada ne bileyim kamp yapmak pek bana göre değildir ama denize kapısı açılan bir evde yıllarca yaşayabilirim. Belki de denize olan tutkum da mavi yüzündendir kim bilir 🙂
Bunca şeyden sonra şimdi ilk baştaki soruma geliyorum… Neden mavi soruyorum kendime.. Hala cevap bulabilmiş değilim sanırım Edip Cansever’in dediği gibi bunun tek cevabı : Mavi Huydur Bende….
